De Verborgen Woorden
De verzameling beknopte morele lessen die tegenwoordig bekend staat als De Verborgen Woorden werd omstreeks 1858 door Bahá’u’lláh deels in het Arabisch en deels in het Perzisch geopenbaard. Bahá’u’lláh verbleef toen in Bagdad en werd algemeen gezien als ‘het hoofd der bábís.’ In Zijn brief aan Náṣiri’d-Dín Sháh, geschreven kort voor Zijn uiteindelijke verbanning naar Akka (1868), identificeert Hij het werk als het ‘Verborgen Boek van Fátimih.’
Bahá’u’lláh refereert daarbij aan overleveringen binnen de Shí’ah Islam volgens welke Fátimih bij de dood van haar Vader, de Profeet Muhammad, via de Engel Gabriël woorden van troost zou hebben ontvangen. De inhoud van dit ‘boek’ bleef echter verborgen en zou pas bij de komst van de Beloofde Qá’im met anderen worden gedeeld.
Over de inhoud van De Verborgen Woorden verklaart Bahá’u’lláh:
— ‘Dit is wat is neergedaald uit het het rijk van heerlijkheid, werd geuit door de tong van kracht en macht, en werd geopenbaard aan de Profeten van weleer. Wij hebben daarvan het diepste wezen genomen en dat gehuld in het kleed van beknoptheid, als een teken van genade voor de rechtvaardigen, opdat zij trouw mogen blijven aan het Verbond van God, in hun leven Zijn vertrouwen niet zullen beschamen, en in het rijk van de geest het juweel van Goddelijke deugd mogen verwerven.’ —
— Bahá’u’lláh
