Laura Barney in Akka
Portret (1905) door haar moeder
Laura en haar oudere zus Natalie worden geboren in het huwelijk van Alfred Clifford-Barney en Alice Pike in Cincinnati, in de Amerikaanse staat Ohio. Het echtpaar is zeer vermogend en de kinderen groeien op in luxe; inclusief Franse gouvernantes en privé-onderwijs. In 1886 vertrekt Alice naar Parijs en plaatst haar dochters in de nabijgelegen (progressieve) kostschool voor meisjes Les Ruches (De Bijenkorf). Laura gaat daarna toneel- en beeldhouwkunst studeren in Parijs. Daar komt zij in 1900 in contact met het kleine groepje Amerikaanse bahá’ís dat in de hoofdstad verblijft. Het bahá’í principe van de gelijkwaardigheid van man en vrouw spreekt haar aan. Nog datzelfde jaar, zij is dan 21, maakt zij haar eerste reis naar het Heilige Land om er ‘Abdu’l-Bahá te ontmoeten. Terwijl zij in de daaropvolgende jaren met korte onderbrekingen in Akka is, daar in het huis van ‘Abdu’l-Bahá logeert, de kinderen van de familie de Engelse taal leert en zelf Perzisch studeert, probeert zij zoveel mogelijk kennis te vergaren over de leringen van het ‘Bahaïsme’.
Als Laura in 1904 voor de derde keer in Akka aankomt, heeft zij de Britse bahá’í Ethel Rosenberg meegenomen als secretaresse. Zij heeft dan het plan om de lessen van ‘Abdu’l-Bahá vast te leggen en te verzamelen. ‘Abdu’l-Bahá’s secretaris en tolk, Youness Afroukhteh (Dr. Yunis Khan), beschrijft (in 1942) hoe in die periode van bijna een jaar de latere bundel Some Answered Questions tot stand komt:
— ‘Zoals de andere westerse vrienden ontving deze dame haar geestelijk onderwijs aan de eettafel [tijdens de lunch]. […] Deze ‘tafelgesprekken’ […] dienden het vermetele doel om voor ‘Abdu’l-Bahá een bepaalde tijd aan te geven om aan tafel te komen en een goede warme maaltijd te gebruiken, in tegenstelling tot die keren dat Hij eenvoudigweg genoegen nam met brood en een paar olijven, of brood en kaas. Helaas liet de tijd die hij bestede aan de uitleg van begrippen en het uiteenzetten van de onderwerpen hem praktisch geen tijd om te eten, en dus kwam het erop neer dat Hij in plaats van kracht te ontvángen voor het lichaam, voedsel uítdeelde voor de geest. In ieder geval was ‘Abdu’l-Bahá niet kribbig door dit ongemak, en klaagde Hij evenmin over de vermoeidheid die deze activiteit met zich meebracht. […]
Volgens de gebruikelijke tafelschikking zat ‘Abdu’l-Bahá aan het hoofd, mej. Barney direct aan Zijn linker kant en mej. Rosenberg weer naast haar; daarnaast zaten acht tot negen pelgrims of huisgenoten. Deze dienaar zat meestal aan ‘Abdu’l-Bahá’s rechter kant, tegenover mej. Barney, en vertaalde haar vragen vanuit het Engels naar het Farsi; en daarna vertaalde ik de antwoorden van de Meester vanuit het Farsi naar het Engels, terwijl mej. Rosenberg snel notities maakte. […]
Als de uitleg niet overtuigend was voor de vragensteller, moesten de onderwerpen opnieuw worden besproken; deze herhaling verlengde de bijeenkomst zodanig dat het eten uitliep of zelfs geheel werd uitgesteld. […]
Soms wierp Hij Zelf de vraag of opmerking al op voordat de vragensteller daar aan toe kwam, en gaf dan het antwoord. Eens toen Hij het had over het onderwerp ‘het niet-bestaan van kwaad’, zei Hij met een glimlach tegen mij: “Nu gaat zij vragen waarom God dan de schorpioen heeft geschapen?” Nauwelijks was er een minuut verstreken of Amatu’l-Bahá [Laura Barney] stelde inderdaad de vraag. ‘Abdu’l-Bahá zei: “Wat heb ik u gezegd? Geef haar ten antwoord dat dit de aard der dingen is. Het is waar dat de schorpioen kwaadaardig is, maar zij is alleen kwaadaardig in relatie tot ons; in relatie tot haar eigen leefomgeving is zij dat niet. Dit vergif is een verdedigingsmiddel, met haar angel verdedigt zij zichzelf. Maar omdat de aard van het gif niet bevorderlijk is voor onze gezondheid, beschouwen wij het als kwaad.” […]
Soms maakte de Meester zich zorgen dat ik niet een groter deel nam van het voedsel dat voor ons was neergezet, en zei dan: “Nu eten en later praten.”[…]
Eens toen Hij mij weer aanspoorde om eerst te eten en later te praten, terwijl ik juist erg verdiept was in de lopende discussie, vroeg Hij mej. Barney onverwacht: “Hoe vertaalt men het woord motarjim in het Engels?” — “Tolk”, antwoordde zij. — Daarop vroeg Hij: “Wat is gorosneh in het Engels?” — “Hongerig”, antwoordde zij. Toen wees Hij naar mij en riep: “De Hongerige Tolk.” Ik was aangenaam verrast met deze bijnaam van de Meester. Ik weet niet hoe anderen zouden hebben gereageerd, maar ik liet na afloop een stempel maken, zodat deze koninklijke titel zou beklijven.’ —
— Youness Afroukhteh
Na, op verzoek van ‘Abdu’l-Bahá, samen met Hippolyte Dreyfus - de eerste Franse bahá’í en haar latere echtgenoot - de bahá’ís van Perzië en Russisch Asjchabad te hebben bezocht, is Laura in de herfst van 1907 weer terug in Akka. Zij schrijft (in 1937): ‘Bij mijn terugkomst was Some Answered Questions gecorrigeerd en had ik toestemming gekregen voor publicatie.’ In 1908 worden de Perzische versie alsmede de Engelse en Franse versies van het boek gepubliceerd en verspreid. In de inleiding van het boek schrijft zij:
— ‘Gedurende mijn bezoeken aan Akka werden deze antwoorden [op mijn vragen] in het Perzisch opgetekend terwijl ‘Abdu’l-Bahá sprak, niet met het oog op publicatie, maar simpelweg opdat ik hen zou hebben voor toekomstige studie. Aanvankelijk moesten zij worden aangepast aan de woordelijke vertaling van de tolk; en later, toen ik enige kennis van het Perzisch had verkregen, aan mijn eigen beperkte woordenschat. Dit verklaart de herhaling van voorbeelden en zinsdelen, want niemand heeft een grotere beheersing van uiteenlopende en passende uitdrukkingen dan ‘Abdu’l-Bahá. In deze lessen is Hij de leraar die zich aanpast aan Zijn leerling, en niet de redenaar of de dichter.’ —
— Laura Clifford-Barney
Some Answered Questions (Beantwoorde Vragen) is het eerste boek dat de westerse niet-oriëntalist een breed en gezaghebbend overzicht biedt van de bahá’í zienswijze. Het werk verschijnt in 1982 in Nederlandse vertaling.
Huis van ‘Abdu’lláh Páshá c. 1920
Laura Barney, Hippolyte Dreyfus (rechts achter) en
mej. Lachenay (links) in Russisch Asjchabad.
Laura in Perzische kledij c.1906
Dr. Youness Afroukhteh c.1909
Bronnen — Mona Khademi: Glimpses into the Life of Laura Dreyfus-Barney - 2009; Smithsonian Collections; Dr. Youness Afroukhteh: Memories of Nine Years in ‘Akká - Oxford 2003 [1952].
Ga terug naar: Geschiedenis in vogelvlucht of Nederlandse geschiedenis